|
|
| Küçük istavrit yiyecek bir sey sanıp Hızla atıldı çapariye Önce müthiş bir acı duydu dudağında Gümbür gümbür oldu yüreği Sonra hızla çekildi yukarıya Aslında hep merak etmişti Denizlerin üstünü Neye benzerdi acep gökyüzü Bir yanda büyük bir merak Bir yanda ölüm korkusu "Dudağı yarıklar" denir, şanslıydı onlar Hani görüp de gökyüzünü, insanı Oltadan son anda kurtulanlar Ne çare balıkçının parmakları Hoyratça kavradı onu Küçük istavrit anladı yolun sonu Koca denizlere sığmazdı yüreği Oysa şimdi yüzerken Küçücük yeşil leğende Cansız uzanivermiş dostlarına Değiyordu minik yüreği İnsanlar gelip geçtiler önünden Bir kedi yalanarak baktı gözünün içine Yavasça karardi dünya Başı da dönüyordu Son bir kez düşündü derin maviyi Beyaz mercanı bir de yeşil yosunu İşte tam o sırada eğilip aldım onu Yürüdüm deniz kenarına Bir öpücük kondurdum başına İki damla gözyaşından ibaret Sade bir törenle saldım denizin sularına Bir an öylece bakakaldı Sonra sevinçle dibe daldı Gitti, tüm kederimi söküp atarak Teşekkürü de ihmal etmemişti Birkaç değerli pulunu elime ,avuçlarıma bırakarak Balikçı ve kedi şaşkın baktılar yüzüme Sorar gibiydiler, neden yaptın bunu diye "BIR GÜN" dedim "BULURSAM KENDİMİ YEŞİL LEĞENDEKİ KÜÇÜK İSTAVRİT KADAR ÇARESİZ SON ANA KADAR HEP BİR UMUDUM OLSUN DIYE" (Hikayenin yazarını bulamadım bilenler gönderirse sevinirim) |
or
Lavaraci
mankir@hotmail.com
134006417