t e r s a k a n

ayağım kırık bir tazı

çekmiyor bu yükü yüreğim

ters akan ırmağına

dökülen kurşunlarla

kabarıyor

taşıyor

sıçrıyorum

sonunda yılkıya saldım kendimi

bakmayın aranızda dolaştığıma

suretim yeni çiçeklere gebe

beni bana anlatacak

bir kamış kalem derdindeyim

beni sabahla buluşturan

o güç içimde olsa da hâlâ

işte geldi bahar yine

yaşamın koltuk altından

sözcüğün rahmine düşmüş

prematür bir imge peşinde

hangi müziği çalacak şu adam

ağlayan aynanın arka fonunda

yüzümün bir yanına tünemiş serçeler

tetikte senin sesini beklerken ey hayat !

ömer akşahan

15.05.'04 / Adana